Rutger Kopland Gisteren toonde 'Het uur van de Wolf' een portret van de overleden dichter en psychiater Rutger Kopland: alweer zo'n kanjer van de dichtkunst heeft ons verlaten... De dichter las zijn populaire gedicht 'Jonge sla' voor...ik kende het nog niet. Hij liet doorschemeren dat - na het eindeloze voordragen van steeds datzelfde gedicht - voor hem de poëtische diepte ervan niet meer zo voelbaar is. Ja dat kan ik mij goed voorstellen...de voordracht wordt dan een 'kunstje' dat je laat zien. Het is misschien de keerzijde van de populariteit: de lach in de traan van Piet Paaltjens treedt op voor publiek en wordt een soort circusartiest, een clown. Dat is melancholie van een heel andere orde, ontdaan van haar bron: de wijsheid en de stilte waaruit de regels zijn ontstaan. Voor iemand als ik die het gedicht nog niet kende sloeg het woordbeeld zeker aan, ja ik vind het een mooi gedicht: Jonge sla Alles kan ik verdragen het verdorren van de bonen, stervende bloemen, het hoekje aardappelen kan ik met droge ogen zien rooien, daar ben ik werkelijk hard in. Maar jonge sla in september net geplant, slap nog In vochtige bedjes, nee. Uit: Alles op de fiets, 1969, Rutger Kopland Hoe wrang was het toen ik even later - ik lag al in bed - bij nu.nl een foto tegenkwam van een snackbarmedewerker (alleen de donkere broekspijpen en schoenen waren zichtbaar) met onder zijn zolen: vertrapte sla... Statement of toeval? En de medewerker: die wordt ont-sla-gen ... De foto is vandaag vervangen door weer ander nu-nieuws.  Foto van Jonge sla
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
